مدرسه سطح عالی

چکیده

چکیده برائت یکی از اصول عملیه پرکاربرد در فقه است؛ زیرا فقیه هنگام شک در وجوب یا حرمت چیزی، می‌تواند با استناد به اصل برائت، واجب یا حرام بودن آن شیء را در ظاهر نفی کند. اصولیان برای اثبات برائت شرعیه در شبهات تحریمیه به روایات مختلفی من جمله حدیث حل استدلال کرده اند؛ مرحوم آخوند به جهت مختلف بودن صیغ روایات، منحصرا دلالت برخی روایات، مثل روایت مسعده بن صدقه را پذیرفته است. دلیل ایشان، عمومیت عبارت « کل شیء لک حلال» است؛ زیرا عمومیتش شامل شبهات حکمیه تحریمیه هم می شود؛ اما این کلام ایشان قابل مناقشه است؛ زیرا وجود لفظ «بعینه» و «بینّه» در روایت و مثال های ذیلش، دلیل اختصاص آن به شبهات موضوعیه است. دسته دوم روایات مثل روایت عبدالله بن سلیمان نیز به دلیل عبارت «فیه حلال و حرام» که ظاهر در انقسام فعلی شبهات است، مختص شبهات موضوعیه است.

کلید واژگان :

حدیث حل، شبهه حکمیه، شبهه موضوعیه، برائت، ادله برائت، اباحه شرعیه، روایت مسعده بن صدقه

دانش پژوه

حسن اکبری مطلع
پیمایش به بالا